The Onassis Cultural Centre in Athens is hosting Christian Boltanski’s “EYES” exhibition, till the 12^th January. The French sculptor, photographer, painter and film maker has a very unique way of approaching the space of the exhibition while making viewers participants to his “Eyes” installation. The exhibition has three parts that are totally recommended to be seen; as the one connects mentally with the other: the first part is the projection of a fifty minute video that illustrates the views, the beliefs and the approaches of the artist. The second part is the actual exhibition that is devided into three installations that coexist. The third part constitutes an invitation of the artist to the visitors in order to record their heartbeat and contribute to the artist’s experiment of gathering heartbeats from all over the world as an alternative international collage of personal identities that will be gathered in a small island in Japan.

 In the first part, visitors understand the state of mind of this contemporary artist. He believes that artists are storytellers and believes in freedom and equality of people. He combines old and new methods to make his statements, though his work does not have a frame of stability in order the installations to be preserved after the exhibitions. In antithesis to this periodicity of the installations, Boltansky classifies and records almost euverything.

 In the second part, the actual “eyes” exhibition takes place. Boltanski theatrical background, creates an atmosphere that invites the visitors to participate and become part of the installation. Low lighting, air and materials are some elements that are used by the artist to create a more complete environment that make the viewers part of the exhibition. Uniqueness of its person but also collectivity without discriminations are shown through the eyes and the data collected and used by the artist.

 In the third part, people are invited to record their heartbeat and listen to it. For the artist this heartbeat data constitutes a personal portrait of each human being , as each heartbeat is as unique as a footprint. People can take the file of their heartbeat with them and this file will be used by the artist to an international collage of heartbeats that will be kept in a little japanese island. This could be a beginning of a story…

As a conclusion, this exhibition is quite short, yet set in a very unique way. It can change one’s perception of how people differentiate and how similar we all are. We all have a heartbeat, yet each heart beats its’ own unique way…

 

Άκου την καρδιά σου: το εγχείρημα του Boltanski.

Η Στέγη Γραμμάτων και τεχνών Ωνάση φιλοξενεί την έκθεση με τίτλο “Μάτια” του Κριστιάν Μπολτάνσκι, μέχρι τις 12 Ιανουαρίου. Ο Γάλλος γλύπτης, φωτογράφος, ζωγράφος και σκηνοθέτης έχει ένα δικό του πολύ μοναδικό τρόπο προσέγγισης του χώρου της έκθεσης, κάνοντας τον θεατή να συμμετέχει μέσα στην εγκατάσταση της έκθεσης. Ηέκθεση απαρτίζεται από τρία μέρη όπου συνιστάται οι θεατές να αφιερώσουν χρόνο και για τα τρία, μιας και αλληλοσυνδέονται νοηματικά μεταξύ τους. Το πρώτο μέρος της έκθεσης αποτελεί μια προβολή ενός πενηντάλεπτου βίντεο στο οποίο αναλύονται οι απόψεις, οι σκέψεις και οι τρόποι προσέγγισης του Μπολτάνσκι. Το δεύτερο μέρος αποτελεί την καθεαυτού έκθεση, η οποία απαρτίζεται από τρεις κατασκευές που συνυπάρχουν. Το τρίτο μέρος αποτελεί την πρό(σ)κληση του καλλιτέχνη στους επισκέπτες της έκθεσης να ηχογραφήσουν τον χτύπο της καρδιάς τους και να συμβάλλουν κατά τον τρόπο αυτό στο εγχείρημα του καλλιτέχη να συλλέξει ήχους των χτύπων της καρδιάς από όλο τον κόσμο, κάτι σαν ένα παγκόσμιο κολάζ από προσωπικές ταυτότητες που θα υπάρχει φυλαγμένο στο σύνολο του σε ένα μικρό νησάκι της Ιαπωνίας.

Στο πρώτο μέρος της έκθεσης, οι επισκέπτες μπορούν να κατανοήσουν τον τρόπο σκέψης αυτού του σύγχρονου καλλιτέχνη. Ο ίδιος πιστεύει ότι το να είσαι καλλιτέχνης είναι συνώνυμο του να είσαι καλός παραμυθάς. Επίσης πιστεύει στην ισότητα και στην ελευθερία των ανθρώπων. Στα έργα του συνδυάζει τη χρήση παλαιών και νέων μέσων για να δείξει αυτά που θέλει να δηλώσει μέσω της δουλειάς του. Παραταύτα, η δουλειά του δεν κυμαίνεται κάτω από ενα πλαίσιο σταθερότητας και αυθαρσίας των εκθεμάτων. Με άλλα λόγια, τα εκθέματα του χαρακτηρίζονται από μια περιοδικότητα η οποία σημαίνει ότι όταν μια έκθεση τελειώνει, η υλική ύπαρξη των έργων του καλλιτέχνη πάυει επίσης να υφίσταται. Σε αντίθεση αυτής της περιοδικότητας των κατασκευών, ο Μπολτάνσκι αρχειοθετεί και εγγράφει σχεδόν τα πάντα.

 Στο δεύτερο κομμάτι, συναντάμε την “πραγματική” έκθεση. Εξαιτίας του θεατρικού περιβάλλοντος από το οποίο προέρχεται ο καλλιτέχνης δημιουργείται μια ατμόσφαιρα στο χώρο που προσκαλεί τους επισκέπτες να συμμετάσχουν και να γίνουν μέρος της κατασκευής. Ο χαμηλός φωτισμός, ο αέρας και τα υλικά που χρησιμοποιούνται, αποτελούν κάποια από τα στοιχεία με τα οποία ο καλλιτέχνης δημιουργεί ένα πιο αυτοτελές περιβάλλον που κάνει τους θεατές μέρος των εκθεμάτων. Η μοναδικότητα του κάθε ατόμου αλλά και η ομαδικότητα χωρίς διακρίσεις προβάλλονται μέσα από τα “Μάτια” και τα αρχεία που έχουν συλλεχθεί και χρησιμοποιηθεί από τον Μπολτάνσκι.

 Στο τρίτο μέρος, το κοινό καλείται να ηχογραφήσει τον χτύπο της καρδιάς του και να τον ακούσει. Για τον Μπολτάνσκι η συλλογή ηχητικών αρχείων με χτύπους της καρδιάς αποτελεί ένα προσωπικό πορτραίτο του καθενός, τόσο προσωπικο, όσο και το δακτυλικό αποτύπωμα. Οι επισκέπτες μπορούν να πάρουν μαζί τους σαν ενθύμιο τον ήχο των χτύπων της καρδιάς τους, ενώ παράλληλα αυτή η ηχογράφιση αποτελεί μέρος ενός παγκόσμιου κολάζ από χτύπους καρδιάς από όλο τον κόσμο που πραγματοποιείται από τον καλλιτέχνη και θα φυλλαχθεί στο σύνολό του σε ενα μικρό νησί της Ιαπωνίας. Αυτό μπορεί να αποτελέσει την αρχή ενός νέου μυθιστορήματος..

 Εν κατακλείδι, αυτή η έκθεση αν και μικρή σε μέγεθος, είναι φτιαγμένη με ένα μοναδικό τρόπο. Μπορεί να αλλάξει τον τρόπο αντίληψης μας, όσων αφορά το πως διαφοροποιούνται οι άνθρωποι, ενώ ταυτόχρονα το πόσο ίδιοι είμαστε όλοι. Όλοι έχουμε μια καρδια που χτυπαέι, ο ρυθμός της καθεμιάς όμως, είναι μοναδικός…